سلام

ما طبع شاعري نداريم ولي اين شعر زيبا از امام خميني را تقديم ميکنيم:

حُسن ختام

الا يا ايها الساقى! ز مـــى پُر ســــاز جامم را که از جـــانم فــــرو ريزد، هواى ننگ و نامم را

از آن مى ريز در جـــامم کــه جانم را فنا سازد برون سازد ز هستى، هسته نيرنگ و دامم را

از آن مى ده که جانم را ز قيد خود رها سازد به خود گيـــرد زمـــــامم را، فرو ريزد مقامم را

از آن مى ده کــه در خلوتگـــــه رندان بيحرمت به هم کــوبد سجودم را، به هم ريزد قيامم را

نبـــــودى در حـــريمِ قدسِ گلــــرويان ميخــانه که از هـــر روزنـــى آيم، گلى گيرد لجامم را

روم در جـــرگه پيران از خــــــود بى‏خبر، شايد برون ســـازند از جــانم، به مى افکار خامم را

تـــو اى پيــــک سبکباران دريــــاى عدم، از من به دريادارِ آن وادى، رســـان مدح و سلامم را

به ســـاغر ختم کردم اين عدم اندر عدم نامه به پيرِ صومعه بــــرگو: ببين حُسن ختــامم را