کوله باره همیشه خالیم را رو به سوی تنهاییت میبندم

کوچ خواهم کرد رو به هیچ

رو به غمگین ترین جاده ها

و فریاد همیشه تلخم را سر خواهم داد

دلم ارام نمیگیرد

سخت گرفته

از تو

از همه ی مهربانیهایت

از همه کادوهای خالی

از همه ی نامه های گفته و نوشته شده

نمیخواهم که بخوانمت

سکوتم را به احترام امدنت میشکنم

و صمیمانه میگویم

هوای دلم بارانیست

اگر رنگین کمان دلم بودی

عمری سایبان هوای افتابیت خواهم شد

واگر حریم دلم را ابری سیاه شدی

 من ...

و تو اینچنین کردی

و من نیز چنین

اسمون فایده نداره دل من خیلی گرفته بزار  بباره

سلام نگاه اولم

ببین این اشک اخرم

بعدش میرم یه جای دور

مثل همه بی نام و نشون

هر کی ازت پرسید کجا

بگو که گفت پیش خدا

آی که دلم گرفته

یه  چیزی هست نگفته

میخواست بگه ، دلش پره

از همه ی ادما یه جورایی دلخوره

خطی کشید رو دلش

از عشق اسون دست کشید

اسون یعنی دلهره

یه عشق تیکه پاره

شب که میشه بلرزه

غم رو روبروش نشسته

پیش خدا شاکیه

گله داره یه دنیا

اروم اروم میریزه

اشکاشو پیش خدا

از اون به بعد نگاهم

همه هوش و حواسم

رفت پیش اون که قول داد

پیشم باشه تا ابد

به شوق ارزو شاید اروزیت کردم اینبار

و الی تو کجا و دامن ما

به رسم عاشقی بود این رنج بسیار

و الی تو کجا و قسمت ما

به شاه بیتی فتاد یادت ز مهتاب و کوچه ی یار

والی تو کجا و خانه ی ما

محاله باورم بشه که تو داری از پیشم میری گریه امونم نمیده چطور داری تنها میری

لرزش دستامو ببین اشک توی چشمامه ببین بغضم نمیزاره بگم یکم دیگه پیشم بمون

دلم واست تنگ شده بود دوباره دستاتو گرفت تو خوابمم نیومدی یه لحظه پشت پنجره

اروم بگیر دلبر من چه میشه کرد با غم من

اشکم چکید رو نامه هات کناره هق هق صدات

ترسم از اینکه یه وقت دلم بمیره تو نگات

****

کنارت زندگی خوبه ،ولی افسوس نمیتونم  دلم از گریه لبریزه ولی اهسته میخندم

مبادا که گناهم شه چشات خیس بارون شه  نیمتونم نخواه از من که سرگرم صداتم من

***

ای کاش توان فریاد داشتم تا نیمی از سکوتم را برایت بیان میکردم

اما افسوس

لا به لای سخنت عشق به من می تازد

حرف ناگفته ی تو  کار دلم میسازد

عشق با من سر سازش که ندارد هیهات

تا چه کرده است که این اشک به من می نازد

...

در خود خزیده ام یک بار دیگر

تحملم نیست

صبرم را

به پیمانه فروخته ام 

 بار دیگر اتشی در درونم ،جانم را میسوزاند

و ارامم نیست

قرارم را بر هم زده است ساز انگشتانت

دلم  بی هوا برای تو تنگ است

و تو نمی دانی

قامتم خمیده

گیسوانم در هم

چشمهای تنم خسته

قلبم خفته

این است حال من بی تو

من هرگز انتظار ندارم که تو حرفهای همیشگی من را به خاطر داشته باشی از تو میخواهم ناگفته های من را بدانی

به اندازه تمامی قطرات باران امروز دلم برایت تنگ است

ای کاش بغض سنگین گلویم که همچون ابری سیاه بر دلم چیره شده

بارانی میشد

و اینچنین رعد آسا بر قلبم فرو نمیگشت

تا ندانم بی تو بودن یعنی چه !

عمری است رنگین کمان لحظه های بارانیت بودم کمی ارام بخش دلتنگیم باش.

نغمه ای از دل هست

غم ناگفته ولی بسیار است

تو بفرما قدمی بر دل ،بنشین و سخنی خوش دار

چه سکوتی بر لبانت جاریست ،لب بگشا فال ما را بردار

دل ز تنهایی مرد،تو بیا، همدم شو

غم دل را بردار ، همه عشق من شو

لحظه ها را بنواز

سالها را بسرا

رودها را جاری

غم دل را بردار

ره گذر کن از من ،رو به این تنهایی

جاده هم سوی من است رو به این بی آبی

خواه نظری این سو کن ، دل چنین محتاج است

اما 

 برده یاد از سر من این همه درد

قدمت را بگذار بر در خانه ی من

ای همه مستیه این  باده ی من

نفسی هم تازه

غم  دل را بردار

وقتی که دلت میگیره ،خبری ازم میگیری ؟

نکنه یه روز بفهمم که میسوزه دل تنگم

یه روزی دلت میگیره ،میگه از زندگی سیره

هوای دلت قشنگه وقتی که ابری و سرده

خبری ازم نداری وقتی که اشکات میبار

دل تو مثل دل من انگاری اتیش میگیره

تو که رفتی چه خیالی چه امیدی همه دردم

نمیدونم تو دلت میگی یه روزی بر میگردم

باورت نشه عزیزم که هلاک یه نگاتم

برو عشق من هرجایی باشی باهاتم

پی من نیا عزیزم اینجا اسمون نداره

شبا ستاره نداره روزاشم تیره و تاره

دل من خیلی گرفته دیگه اندازه نداره

...

دل تو مثل دل من انگاری اتیش میگیره

تو که رفتی چه خیالی چه امیدی همه دردم

نمیدونم تو دلت میگی یه روزی بر میگردم

باورت نشه عزیزم که هلاک یه نگاتم

برو عشق من هرجایی باشی باهاتم

پی من نیا عزیزم اینجا اسمون نداره

شبا ستاره نداره روزاشم تیره و تاره

دل من خیلی گرفته دیگه اندازه نداره

...

...